دعوای مجازی بابک نهرین و رحیم شهریاری!
دعوای مجازی بابک نهرین و رحیم شهریاری!
دعوای اینستاگرامی دو چهره شناخته شده آذربایجان با چاشنی توهین و تحقیر باعث رنجش طرفداران هر دو نفر شد.

بوراپرس؛ روز گذشته دو هنرمند آذربایجانی که هر کدام طرفداران خود را دارند، در اینستاگرام با الفاظ غیرقابل قبول همدیگر را مورد خطاب قرار دادند.

در دعوای مجازی بابک نهرین و رحیم شهریاری که به نظر می‌رسد با انتقاد از شهریاری به خاطر حضور در برنامه فتیله‌ای‌ها آغاز شد، اگر بخواهیم قضاوتی داشته باشیم باید سراغ تمثیل‌ها برویم.

اینکه در بیان طنز از کنایه و تمثیل استفاده شود و افراد با صفات حیوانی نشان داده شوند امری رایج است که ما این نوع طنز را در اشعار طنز عبید زاکانی هم دیده‌ام اما زمانی این نوع طنز تمثیلی، رنگ و بوی «توهین نژادی» به خود می‌گیرد که لهجه، زبان یا هر نشان قومیتی دیگر وارد کار شود.

برای مثال اگر در یک برنامه طنز فرانسوی که به زبان فرانسوی اجرا می‌شود یکی از شخصیت‌ها به «خر» تشبیه شود، از آن توهین نژادی استنباط نشده و نهایتا سخیف نامیده می‌شود. اما اگر همین اجرا در آلمان باشد و شخصیتی که به خر تشبیه شده با لهجه فرانسوی صحبت کند، توهین نژادی محسوب شده و عواقب جدی برای اجراکنندگان دارد.

در مورد اجراهای گروه نهرین نیز، هرچند انتقادات فراوانی نسبت به اجراهایشان وارد است اما همان‌طور که در مثال بالا ذکر شد، برنامه‌هایی که بابک نهرین در شهرهای آذربایجان اجرا می‌کند برای مخاطبین ترک زبان و به زبان ترکی اجرا می‌شود، حال هرچقدر هم این اجراها توهین آمیز و تمسخرآمیز باشند، هیچ احدالناسی برداشت توهین قومیتی از آن ندارد.

اما در مقابل، وقتی برنامه فتیله‌ که زمانی از شبکه سراسری و برای همه مردم ایران و تمام قومیت‌ها پخش می‌شد؛ با لهجه ترکی، موضوعی را که از نظر عموم توهین آمیز است دست‌مایه شوخی قرار می‌دهد، مشخصا باعث ناراحتی مردم آذربایجان شده و یقینا از آن برداشت توهین قومیتی می‌شود.

مقایسه اجرای توهین آمیز فتیله‌ای‌ها با گروه بابک نهرین توسط رحیم شهریاری برای تطهیر حضور در برنامه فتیله‌ای‌ها، مقایسه‌ای بس عبث است و از آن بدتر نادیده گرفتن توهین برنامه فتیله با این توجیه که آنها برای کودکان ایران سال‌ها برنامه ساخته‌اند(حتی اگر برنامه خواسته یا ناخواسته نژادپرستی را به کودکان ایران یاد بدهد)، به مراتب توهین آمیزتر و بی حرمتی به ملت آذربایجان است.

  • نویسنده : مریم چرخ انداز