وقتی چند وقت پیش شهردار تبریز عنوان کرد؛ بستر اجتماعی شهر آماده شهر دوستدار کودک نیست و دلیل آن را برچیدن چند المان کودک از سطح شهر بیان کرد، می‌دانست که این شهر از نظر فضا و امکانات شهری نیز آماده شهر دوستدار کودک نیست.
در دو سال گذشته در شهری که امروز به عنوان پایلوت شهر دوستدار کودک انتخاب شده است، دو کودک به دلیل اهمال کاری شهرداری تبریز جان خود را از دست داده‌اند. سال گذشته پسربچه‌ای موقع بازی در پارک رشدیه دچار برق گرفتگی شد و جانش را از دست داد. امسال هم چند روز قبل پسربچه‌ای هنگام دوچرخه سواری در گودال حفاری شده توسط شهرداری افتاد و پر کشید و این فاجعه‌ای برای شهر و مسئولانش است.
فاجعه‌ای که با چند بیانیه عذرخواهی و نهایتا پرداخت دیه فراموش می‌شود تا وقتی که دوباره حادثه‌ای دیگر جان دیگری بگیرد. درحالی که در همه جای دنیا وقتی چنین فجایعی رخ می‌دهد حداقل شهردار منطقه استعفا می‌دهد تا نشان دهد مسئول مستقیم این اهمال کاری‌ها از اشتباه پیش آمده آگاه است و می‌داند که جان شهروندان از مقام‌ها و مسئولیت‌ها والاتر است.
متاسفانه در سال‌های گذشته نیز روند کشته شدن شهروندان تبریزی در نتیجه بی مسئولیتی شهرداری تبریز ادامه داشته است. دختر نوجوانی که با تمام آرزوهایش زیر دیوار بتنی شهرداری تبریز له شد. شهروندی که پس از بارش‌ها و سیلاب‌های خیابانی در گودال بی‌خیالی بدون درب شهر غرق شد و یا شهروندی که بر اثر افتادن درختی در ائل‌گلی جان سپرد.
همه این موارد نشان می‌دهد شهرداری تبریز هر ساله مستقیم و غیرمستقیم ردی در کشته شدن شهروندان دارد و همچنان در بر همان پاشنه می‌چرخد!
- نویسنده : مریم چرخ انداز
