سال ۲۰۱۸ به پایان رسید و عنوان پایتختی «سر ایران، تبریز» برای گردشگری کشورهای اسلامی از تاج و تخت افتاد.
بیت اله احمدی: سال ۲۰۱۸ به پایان خود رسید سالی که برای آذربایجان شرقی و ایران خوش آیند بود و کلانشهر تبریز به عنوان مرکز گردشگری کشورهای اسلامی معرفی شد؛ بسیاری از شهرها در ایران و جهان تلاش کردند تا این عنوان را از آن خود کنند اما این تبریز بود که گوی سبقت را از رقبا ربود و به این افتخار جهانی نائل آمد.
پیش از این در سال ۲۰۱۵ با رأی قاطع وزرای گردشگری جهان اسلام، برای نخستین بار یکی از شهرهای ایران، به عنوان پایتخت گردشگری جهان اسلام معرفی شده بود و در دی ماه سال ۱۳۹۴ در شهر نیامی جمهوری نیجر، تبریز به عنوان «شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی» در سال ۲۰۱۸ برگزیده شد.
پیش از تبریز، شهرهای بیت‌المقدس در فلسطین، قونیه در ترکیه و مدینه در عربستان این عنوان را به دست آورده بودند، اینکه چقدر آن شهرها به این بهانه، در جذب توریست موفق شدند در این مجال نمی گنجد، شاید آن ها هم به درد تبریز ۲۰۱۸ دچار شده باشند.
وجود ساختمان های مدرن و زیبا، خطوط هواپیمایی پیشرفته، طبیعت زیبا و بکر و منحصربفرد، غذاهای لذیذ و سنتی، مساجد زیبا و فعال، بناهای تاریخی و پاکیزگی شهر، موجب شده بود تا تبریز پیش از این به عنوان یکی از ۱۰۰ «جهان شهر» برتر دنیا و به عنوان «بهترین شهر ایران» برای زندگی از سوی سازمان ملل معرفی شود.
علاوه بر آن بهترین «شهر هوشمند» کشور در سال ۹۴، پاکیزه ترین شهر ایران برای سه سال متوالی و بهداشتی ترین شهر ایران از نظر سازمان بهداشت جهانی، عناوین دیگری است که تبریز در دوره های مختلف و البته نه چندان دور به آن مفتخر شده است و اغلب گردشگران داخلی و جهانی که قدم بر سنگ فرش های آن گذاشته اند، بر این ادعا صحه می گذارند.
آنچه تبریز را به پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی در سال ۲۰۱۸ رساند، مزیت هایی بود که در این شهر وجود دارد، از مناطق نمونه گردشگری متعدد از جمله بازار سرپوشیده، موزه ها، تنوع تاریخی و آداب و رسوم مردمان این شهر گرفته تا مهمان نوازی و فرهنگ و رسوم خاص این منطقه…
این ها ظرفیت هایی است که هر کدام به تنهایی می تواند یک شهر را به برند بین المللی گردشگری تبدیل کرده و گردشگران را به آن منطقه سرازیر کند، بسیاری از کشورها حتی دست به تقلب زده و مناطق توریستی ساختگی در برخی شهرهای خود ایجاد می کنند تا مکانی برای جذب گردشگر در اختیار داشته باشند!
از همان ابتدا مشخص بود که برنامه مشخصی برای رویداد «تبریز۲۰۱۸» از سوی دولت ترسیم نشده و البته کمبود اعتبارات و کم کاری و سهل انگاری های مدیریتی هم مزید بر علت شد تا با فرصت سوزی، این پتانسیل جهانی از کف برود؛ در واقع رویداد بین الملی تبریز ۲۰۱۸، تنها در بنرها، سربرگ های اداری و لفظ های شعاری مدیران خلاصه شد و برخی دیوارها به بهانه این عنوان، رنگ و لعاب گرفتند و کمی تازه تر شدند، حاشیه شهر در همان حاشیه ماند و جایی در متن تبریز ۲۱۰۸ نداشت هر چند مرکز شهر هم تنها در ظاهر زیباتر شد.
اگر جلسات، همایش ها، سمینارها و نشست و برخاست هایی که در این باره در تبریز و تهران و برخی شهرها برگزار شد، به تسبیح بیندازیم، شاید تعداد آن بیشتر از برنامه های عملی باشد، چیزی که اگر برای مردم آبی نداشت برای مدیران نان داشت!
شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی در سال ۲۰۱۹ نصیب شهر باکو در کشور آذربایجان شد، بهتر است مسئولان از همین امروز فعالیت های صورت گرفته در این شهر را رصد کنند شاید تجربه های مدیریتی بدیعی نصیب آن ها شود که در شهر تبریز هم کارگر بیفتد.
سال ۲۰۱۸ هر چند به سر رسید اما «سر ایران» همچنان ظرفیت ها و پتانسیل های گردشگری در دل خود دارد که به سال و ماه ها و حتی قرن ها محدود نمی شود، مسئولان و مدیران متولی، هر روز را روز «تبریز ۲هزار و چند» تلقی کنند و برای معرفی هر چه بهتر این شهر بلندآوازه، از هیچ فکر و خلاقیتی دریغ نکنند؛ در این بین، مردم هم نقش اساسی و کلیدی دارند و باید به میدان بیایند و وظیقه خطیر خود را به دوش بکشند.
